کافئین از نظر سرحال آوردن و افزایش مقاومت ورزشکار در مجامع و مسابقات ورزشی آنچنان معروف و مورد توجه است کهعدهای از منتقدین آن را نوعی دوپینگ به شمار میآورند.
تحقیقات نشان میدهد که کافئین مسلما مدت زمانی را که یکشخص میتواند به ورزشهای سنگین و کارهای بدنی سنگین بپردازد افزایش میدهد و ورزشکار دیرتر احساس خستگی میکند.
در مسابقات دوچرخهسواری مشاهده شده است دوچرخهسوارانی که ۳۳۰ میلیگرم کافئین خورده باشند میتوانند ۷ درصد شدیدتر رکاب بزنند و بدون اینکه تلاش بیشتری به خرج دهند میتوانند ۲۰ درصد مدت بیشتری رکاب بزنند.
در یک تحقیق دیگر درمورد ۸۰ نفر، مشاهده شده است که پس از خوردن ۲۵۰ میلیگرم کافئین، در حدود ۵۴ درصد در پرش طول و ۶۰ درصد در پرتاب وزنه و ۸۰ درصد در دو سرعت یکصد متر، توفیق بیشتری داشتهاند.
توجه شود که خوردن قهوه بدون کافئین در فاصله زمانی محدودی باعث تأثیر منفی در نیروی ورزشکاران میشود.
ظاهرا به نظر میرسد کافئین از خستگی عضلات جلوگیری میکند و قدرت بدنی برای سوزاندن چربی و ایجاد انرژی را افزایش میدهد و درنتیجه در مصرف قند بدن صرفهجویی شده و ذخیره قند بدن بالا میرود، و ظرفیت مقاومت شخص را در مقابله با حرارت ناگهانیکه احتیاج به صرف انرژی فوری و زیادی است بالا میبرد.
از طرف دیگر کافئین ممکن است موجب اختلال در انجام کارهایی کههماهنگی انگشتان را ایجاب میکند نظیر سوزن نخ کردن، هدف کوچکی را زدن، پرتاب دارت و … بشود.